Dag 2: Sankt Vith – Luxemburg-Stad

Na een prima ontbijt stap ik op de fiets. De zon schijnt, maar het is fris: slechts acht graden. Toch geniet ik ervan, wetende dat het later vandaag flink warmer zal worden.

Rond negen uur steek ik de grens met Luxemburg over en even later bereik ik Troisvierges, het eindpunt van de Vennbahn. Daarmee is het ook gedaan met de glooiende wegen; de Ardennen nemen het weer over met korte, steile klimmetjes en afdalingen van soms tien procent. Pittig, maar ook leuk – het houdt de vaart en het plezier erin.

Een koffiestop blijkt lastig te vinden, dus strijk ik neer op een bankje met een mueslireep en wat water. Zodra ik de Vennbahn achter me laat, verdwijnen ook de andere fietsers. Overal heerst rust. Ik fiets door uitgestrekte maïsvelden en alleen een loeiende koe doorbreekt af en toe de stilte.

Vandaag is bovendien de laatste klimdag tot de Pyreneeën. Rond half twee heb ik de laatste helling achter de rug en staat de teller op ruim 1160 hoogtemeters. Daarna volgt een lange, ontspannen rit langs de rivier de Sûre. Omdat het inmiddels behoorlijk warm is, besluit ik even te stoppen en mezelf op te frissen in het koude water. Een welkome verademing.

De laatste dertig kilometer naar Luxemburg-Stad gaan over een strak fietspad, compleet met handige faciliteiten zoals plekken om je banden op te pompen. Om vijf uur bereik ik mijn hotel, net buiten de stad. Na de warmte en de vele hoogtemeters voelt het als een pittige dag, maar ook als een mooie etappe. Morgen wacht de rit naar Nancy.

Hier is de link naar de vandaag gereden route en de Samenvatting Haarlem- Rondje Valencia (2025)