Dag 17: Candelario naar Torrejón el Rubio

Vandaag de qua bergen de zwaarste dag. Het Spaanse midden gebergte met als hoogste berg op mijn route een top van 1450 meter. Aanvankelijk dacht ik dat er 2 bergtoppen waren dat bleek dus iets anders te zijn. Het eindpunt voor die dag was ook niet erg duidelijk, op de route lagen niet bijna geen steden. Zoals het motto al de hele vakanties is “We zullen wel zien hoe het gaat” Na de eerste bergtop voelde ik me prima het was natuurlijk nog koel de eerste stop was om 10 uur koffie met een Tostada met Jamon. Toen de volgende beklimming naar 1450 meter ging ook prima de truc was dat het stijgingspercentage niet te hoog was ook de tweede berg ging eigenlijk prima. Toen was daar onverwacht nog een derde berg die maar 1000 meter hoog was maar voor mij zo goed als onbegaanbaar. Er waren stukken voor waar de fiets bijna achterover viel en ik in de laagste versnelling amper omhoog kwam. Het goede nieuws was dat lopen eigenlijk helemaal niet ging, tot overmaat van ramp waren de laatste 5 km on verhard ze waren net bezig om het wegdek te vervangen. Maar ook deze berg werd bedwongen. Toen het uitzicht! ineens waren alle bergen naar het zuiden toe verdwenen het was (bijna) vlak. Laatste stuk van de tocht ging door het natuurreservaat “National parc de Monfrague” dit natuurpark ligt rond een stuwdam.
Uiteindelijk in Torrejon El Rubio een hotelletje gevonden en ‘s avond heerlijk paella gegeten.
De link naar de Garmin track
Hoewel eten en drinken belangrijker voor je is, is het toch wel lekker om niet in de regen en storm te hoeven rijden, want dan had je gewoon hier kunnen blijven! Aan goed en lekker eten en drinken kom je volgens mij ook niets tekort, dus het is genieten voor je!
Nog veel fietsplezier en ik kijk uit naar je volgende verslag!
Groetjes,
M@rry